from admit until delivered

esok pagi sy dan baby akan mengikut hubby pulang ke raub...sebab cuti hubby dah habis...so sy akan sambung berpantang di raub...kenapa sy tak tinggal je berpantang di temerloh nih? hubby yg mahukan sy dan baby ikut pulang ke raub...mahu same2 menjaga baby...sehingga kini hubby banyak sangat membantu sy menjaga baby, tengah malam pun hubby bangun salinkan pampers baby, dodoikan baby...sangat bersyukur mempunyai hubby yg sangat membantu sy ketika sy sangat lemah untuk menyiapkan baby sendirian...

okeh mahu citer pengalaman sy melahirkan adriana...nnt dah balik raub takut tak dapat online, sebab hubby kan keje, sy harus memberikan 110% perhatian pada adriana...harus lebih kuat...


19 march 2011
hubby keje pagi, so hubby bangun awal, sy pun terjaga...seperti biasa pegi ke bilik air...kencing, sy lihat darah kluar...dalam hati cakap, bleeding lagi ke...terus bagitau hubby, since mase tuh tinggal 2 hari je lagi until due...hubby ckp jgn risau, hubby pegi hosp raub, tanye nurse dulu...sy bersiap pegi mandi, dalam hati terus risau...hubby balik amik sy dan sy dibawa ke wad bersalin...di sane, sy buat CTG, untuk pantau pergerakan baby dalam perut...sy tak rase ape2 sakit, tp darah tuh masih lagi kluar...sy dah ready pakai pad, sebab dah ada pengalaman 2 kali bleeding sebelum nih...hubby dan nurse tuh cakap, itu tanda nak bersalin...sy disuruh admit ward...siap salin baju pink lagi..tak lame lepas tuh doctor dtg check sy...doctor ckp dah ada tanda, pastuh check perut sy, kemungkinan baby sy besar...perut sy memang besar tau...berat naik 25kg sepanjang mengandung, bayangkan lah....sy dah susah hati...takut kena caesar...doctor discuss dengan hubby untuk refer sy ke hospital temerloh...sy okay je, tp tidak mahu naik ambulance...sebab sy rase sy sempat sampai sebelum bersalin...

so salin semula baju, balik rumah mak raub, packing sket2 terus ke temerloh, naik kete hubby, as my request...sampai hospital temerloh, hubby terus bawa sy ke dewan bersalin hospital temerloh...mase tuh sy tak rase sakit ape2 pun, tp darah masih kluar...sy diperiksa oleh nurse, kemudian di scan oleh doctor...doctor tuh ckp anggaran baby 3.4-3.6kg, air ketuban 18.3...tp tak confirm, harus tunggu pakar pula check sy...sy di scan skali lagi...pakar cakap baby sy 2.9kg je, air ketuban 15.6....so normal, insyaAllah boleh bersalin normal...lega sket...

pastuh admit ward...hubby sentiasa ada dengan sy, dia tetap tunggu...tengahri kami makan roti je same2, sampai tertido hubby tunggu sy kluar dewan bersalin tuh...sy admit ward kenanga 3..wad ibu mengandung...dalam wad macam biase je...mak ayah ada dtg tengok sy, sy masih lagi cergas...tak rase sakit ape2, tp masih berdarah...hubby ingatkan sy basahkan mulut dengan zikir, baca yasin..sy duk sorang2 sy buat ape yg hubby pesan...malam tuh tetibe turun darah beku seketul besar separuh tapak tangan...tp masih tak sakit ape2...

20 march 2011
mula jam 1 pagi, sy dah tak boleh tido, rase sakit perut yg semacam, tak penah rase sakit mcm tuh, dalam hati sy ckp, ini ke orang panggil 'contraction' tuh...sakit setiap 10 minit, sy tak boleh tido, tp masih boleh bertahan...sampai ke siang sy tak tido...makin lame makin sakit...dalam pukul 10 pagi pakar datang tengok sy, dia suruh buat check jalan dah buka ke belum...dalam pukul 2.30ptg doctor panggil untuk check jalan...mase tuh sy masih rase contraction tuh...sakit...doctor tuh ckp jalan sy dah buka 3cm...esok pagi boleh masuk labour room...

sy bagitau hubby dan ayah pasal tuh...dalam hati berdebar2...risau sangat, mcmne la nak bersalin nnt...tak dapat nak bayangkan ape2..petang tuh hubby datang tengok sy...mase tuh sakit makin kuat setiap 3 minit, nak makan pun sakit...Ya Allah, tak reti sy nak gambarkan sakit yg mcmne...sakit...hubby pesan, sy mesti kuat semangat...sy mase tuh macam dah down, sebab sakit sangat, tp sy tengok hubby, sy tau sy mesti kuat semangat...sy mesti kuat...sy mempunyai tanggungjawab melahirkan anak ini dengan selamat...

malam tuh sy baca yasin, sy akan berhenti sekejap bace yasin bila contraction, sambung semula lepas tuh, airmata nih tak berenti mengalir, sakit...tp harus kuat, sy ingat Allah je yg boleh tolong sy mase tuh...sy mesti kuat...

21 march 2011
pukul 12.30 tengahmalam sy bangun untuk ke tandas...sebelum tuh nurse ada datang ke katil sy, bagitau yang esoknye pukul 7 pagi sy akan dihantar ke labour room...terus call hubby, bagitau bangun awal esok sebab sy dah nak masuk labour room...keluar dari tandas, sy duduk di kerus tepi katil, nurse tanye sy, sakit sangat ke...sy cakap sakit...nurse ajak sy check jalan...2 orang nurse check jalan sy, jalan dah buka 5cm...sy harus dihantar ke labour room....nurse suruh sy salin baju hospital, mase tuh contraction makin kuat, tak hilang lagi rase sakit, datang lagi contraction...nurse2 tuh yg tolong sy packing barang, kluarkan baju baby dan baju sy...sy sempat minum air zam-zam sebelum dihantar ke labour room...nurse ckp minum air, nnt takde tenaga...nurse suruh call hubby...sy terus call hubby, cakap sy nk dihantar ke labour room...hubby mcm terkejut...

pukul 1.30 pagi sy masuk labour room..hati berdebar2, sakit contraction makin kuat...sakit sangat...doctor datang check keadaan sy...jalan dah buka 5cm katanya..dia pasang tiub, untuk buat air dalam pundi kencing sy, pastuh pecahkan air ketuban...mase tuh tak rase sakit pun ape yg doctor tuh buat...mungkin sebab sakit contraction tuh dah kuat sangat...sy dipasang oksigen dan dicucuk i/v branula untuk masukkan air di tangan sy...semua prosedur tuh tak sakit, ape yg sakit adalah CONTRACTION itu...tak dapat sy lupekan...tak lame lepas tuh hubby masuk labour room..lega ada hubby, hubby ckp mcm2 pada sy, hubby ckp sy kuat, sy boleh tahan sakit...insyaAllah...

tak lame lepas tuh nurse datang check jalan sy lagi, katanye jalan sy dah buka 8cm...lega sket...harap tak lame sgt sy harus tahan sakit contraction tuh...dalam pukul 2.45pg, nurse check lagi jalan sy dah buka 10cm...mase tuh memang dah ada rase nak meneran, tp nurse suruh tahan...bileh nurse ckp suruh sy teran, sy teran...hubby ajar sy cara nak amik nafas, sy ikut semua ckp hubby sy setia menemani sy...nurse2 itu semua memberikan kata2 semangat untuk sy terus meneran...tak lame lepas tuh...

3.10pg adriana selamat dilahirkan...terus diletakkan di dada sy...hilang rase sakit...sy pandang hubby, sy ckp nih adriana hubby...nama adriana terus kluar dari mulut sy sejak dia dilahirkan...Ya Allah...bersyukur sangat...

tak lame lepas tuh sy harus dijahit...adriana dibersihkan oleh nurse, diletakkan dalam baby coat tepi sy...dia tak nangis sangat, baik je dia tunggu sy dijahit...adriana yg temankan sy sepanjang sy dijahit, sebab hubby diminta kluar oleh nurse...Alhamdulillah sepanjang proses melahirkan ini sy sentiasa ditemani oleh orang2 yang sy sayang...

okeh tuh je dulu ye...ada lagi...later okeh...mungkin lepas nih citer sy berpantang pula...

=)